Wspomnienie o śp. Julii Rodzik
Pani Julia
Dobre miejsca. Dobrzy ludzie. Dobre miejsce przy ulicy Akademickiej. Dobry człowiek związał z nim swój los na ponad 30 lat życia, pomiędzy wrześniem 1954 a sierpniem 1986 roku. Dobrym miejscom, by były dobre, potrzeba filarów trwalszych od spiżu. Pani Julia Rodzik była jednym z nich.
Pani Julii Rodzikowej zawdzięczam zamiłowanie do poezji. Z Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Zamoyskiego wyniosłem nie tylko zamiłowanie do poezji, ale i potrzebę ciągłego z nią obcowania. Tu chyba leży początek mojej poezji śpiewanej: wspomina pewnie najsławniejszy z wychowanków Pani Julii – Marek Grechuta, ale zarazem jeden z wielu. Nie zawsze autorów piosenek na miarę Dni, których nie znamy czy Ocalić od zapomnienia, lecz „zaledwie” rozprawek, którym zawdzięcza pomyślny egzamin na studia medyczne, prawnicze, politechniczne. To oni, mniej i bardziej znani, nauczycielskiemu pomnikowi ze spiżu nadają trwałość. Dla nich z pewnością dobre miejsce przy ulicy Akademickiej ma twarz Pani Julii.
Pani Julia Rodzik urodziła się 2 października 1932 r. w Kolonii Staszic (powiat hrubieszowski)
W roku 1951 zdała egzamin na studia polonistyczne w PWSP w Łodzi, w roku 1954 otrzymała dyplom I stopnia
Studia: UMCS Wydział Humanistyczny, kierunek filologia polska. Praca magisterska na temat: Problem charakteru człowieka w utworach obozowych Tadeusz Borowskiego
Studia II stopnia ukończyła 27 czerwca 1964 r.
Od 01.09.1954 r. do 01.12.1984 r. nauczyciel języka polskiego w I Liceum Ogólnokształcącym w Zamościu
W I Liceum pracowała nadal, w niepełnym wymiarze, do 31.08.1986 r.
W roku szkolnym 1983/84 pracowała w Liceum Ekonomicznym
W roku 1973 otrzymała tytuł profesora szkoły średniej
W 1975 r. uchwałą Rady Państwa została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi za dwudziestoletnią nienaganną pracę pedagogiczną
W 2007 r. wydała książkę Wojenne losy Dzieci Zamojszczyzny